Leven in teken van vruchtbaarheid...

Juni

We weten ondertussen niet alleen bijna alles wat van bevruchting en zwangerschap te weten valt, maar beetje bij beetje is ook zowat elk element van ons leven licht gewijzigd in functie van zwanger raken en mogelijke bevruchting. ’s Morgens word ik wakker en neem mijn temperatuur nog voor ik met mijn ogen heb kunnen knipperen, al dan niet met grote ontgoocheling tot gevolg (na de eisprong zou de lichaamstemperatuur met 2 tienden stijgen. Om zeker te zijn dat je metingen juist zijn, moet je elke ochtend, liefst nog voor je ook maar enige beweging hebt gemaakt, telkens op hetzelfde tijdstip de temperatuur onder je tong meten). Als ontbijt neem ik een theunisbloemoliecapsule (zou de cyclus verkorten) en vertrek vervolgens met de trein naar het werk, in een omgeving van in mijn ogen alleen maar opbollende buiken. Eens op het werk beperk ik me tegen m’n gewoontes in tot één kop koffie (want cafeïne zou niet goed zijn voor de bevruchting). ’s Middag koop ik in de tweede helft van de cyclus geen broodje meer (ik ben niet immuun voor toxoplasmose, en als ik nu toevallig toch zwanger ben, dan zou dat schadelijk voor het kind kunnen zijn). Hetzelfde geldt voor ondoorbakken vlees en kazen van rauwe melk. Een luxemenu op restaurant (wijn, carpaccio, dessert van Franse kazen, al dan niet gewassen rauwe groenten) laat ik noodgedwongen ten voordele van een vispannetje aan mij voorbijgaan (maar help, hoe zit het nu weer met mosselen?). Bij de talrijke afspraken in het ziekenhuis voor mijn gebroken pols vraag ik telkens om een loden jas wanneer er foto’s worden genomen en de operatie met volledige verdoving wordt uitgesteld voor het geval ik toch eens zwanger zou zijn. Bij thuiskomst probeer ik eventueel een LH-tester, die de hormonen aangeeft die vrijkomen na de eisprong en ’s avonds eet ik dan nog noodgedwongen een door zijn staat van doorbakkenheid bijna onkauwbare biefstuk. Uitgaan doen we nauwelijks, want om de twee dagen moeten we ook nog proberen te doen alsof we zin hebben in vrijen, daarbij niet gehinderd door de ijzerwinkel die om mijn hand zit gewikkeld. Dat voor die ‘zin’ steeds vaker een fles wijn moet worden gekraakt, moet waarschijnlijk niet worden gezegd. Wijn mag dan schadelijk zijn als je zwanger bent, ik heb het wèl nodig om eventueel zwanger te raken. De slaapkamer wordt met het verstrijken der maanden immers steeds meer een premature arbeidskamer waar na het verplichte nummer alleen een korte nacht volgt met daarop opnieuw een thermometer die klaarstaat om dromen aan diggelen te gooien. O ja, zou ook helpen om zwanger te raken: er niet te veel mee bezig zijn…